Δύο ποιήματα

Δες
σπάει
σπάει το στήθος της

 Έχει τέχνη κι
αρρυθμία

έχει όμορφη λιακάδα

χιόνι που κανείς
πετά.

 *

Εκείνη
κατέβαζε τη μουσική
κι όλη τη ξηρασία
από τα κεράσια και πιο πάνω
την έκανε χιόνι

Κι εσείς που πετάτε
χιόνι
όταν ο ήλιος
ξαπλώνει
στα μεγάλα ύψη
στα λυπητερά τραγούδια
και στα ποιήματα δίχως αρχή και τέλος

Και εσείς
αργά ή γρήγορα
γίνεστε
κάτι
από χιόνι.



http://www.thraca.gr/2016/01/blog-post_44.html